woensdag 14 mei 2014

Juf Roos... We zullen je missen...







"Onze Sam kan niet zo goed stil zitten in de klas. Bij wijze van grap heeft ze hem eens vastgebonden aan z'n stoel. Toen ik hem ging ophalen zorgde ze ervoor dat ze eerst bij mij was om te vertellen dat het een grapje was.  Ze wou niet dat ik iets anders dacht... Dat was de eerste herinnering aan haar die in me op kwam en natuurlijk de picknicken ter beloning voor de kinderen die hun tafels kennen...
En haar enthousiasme waarmee ze heeft geholpen aan de worsten op de griezeltocht, ze had dit zelf aangeboden. Ze wou zeker meehelpen want het was de laatste keer..."  

Zo begon een bericht van Renilde, de voorzichtster van de ouderraad, aan de leden van de ouderraad in verband met het overlijden van Juf Roos.  Hieronder een greep uit de reacties:

"Elk van ons heeft wel een soortgelijke  herinnering.  Ik stond juist samen met Roos aan de hotdogs tijdens de vorige heksentocht.  Daar heb ik met Roos een superavond gehad en ook een beetje een andere Roos leren kennen.  De foto in de krant nadien was de kers op de taart.  Deze namiddag het bericht op het werk ontvangen.  Na ongeloof en twijfel dan toch moeten vaststellen hoe relatief alles is.  De babbel tijdens de verkoop van de lotjes zaterdag met Roos maakt het allemaal zo 'dichtbij'.  Bij Cédric en Nicolas moet het allemaal nog een beetje doordingen, veel vragen waar geen antwoorden op zijn". 

"Ze had een goed hart en had de kinderen goed in de hand, op een leeftijd waar dit heel belangrijk is".

"Vele mensen uit Waardamme zaten bij haar in de schoolbanken, en hebben goede herinneringen aan haar.  Marie en Caroline zeggen dat ze altijd wel een grapje kon vertellen, en haar befaamde pick-nicken zullen ze zich altijd herinneren"

"Ik kan het precies nog niet geloven, ik heb zaterdag nog met haar gepraat op het schoolfeest".

"Ik besef het eigenlijk ook nog niet en ik denk dat onze kindjes het ook nog niet beseffen… Het zal inderdaad wat tijd kosten”

"Dit weekend had Aäron nog verteld over het feit dat juf Roos hem af en toe vastbond – dezelfde herinnering dus Renilde…".

“Als er iets gedaan wordt, wil ik gerust helpen”

 Ondertussen kan ik nog steeds niet vatten dat die lieve juf Roos er niet meer is. Ze was een schat van een juf, en Elena vond het écht fijn bij haar in de klas. Vaak kwam ze thuis met een grappige anekdote.  Deze week komt ze thuis met verhalen die me telkens opnieuw raken tot in het diepst van mijn hart. Ze mist haar juf …"

We willen als ouderaad de familie en de collega’s van juf Roos ons diepste medeleven betuigen.  Koester juf Roos in jullie hart, en hou jullie vast aan alle fijne herinneringen.
Veel sterkte...  Weet dat de ouderraad klaar staat voor jullie.